We’ve updated our Terms of Use to reflect our new entity name and address. You can review the changes here.
We’ve updated our Terms of Use. You can review the changes here.
/
  • Compact Disc (CD) + Digital Album

    COMES WITH 16PAGE BOOKLET WITH LYRICS AND PHOTOS

    Includes unlimited streaming of amargo via the free Bandcamp app, plus high-quality download in MP3, FLAC and more.
    ships out within 2 days
    Purchasable with gift card

      €5 EUR

     

  • Streaming + Download

    Purchasable with gift card

     

1.
Σε ότι ζω και έχω ζήσει σε ότι ποθώ και έχω μισήσει στα ψεύτικα, τα μπαφιασμένα χρέωνε φίλε τα γραμμένα ίσως νομίζω θα γλυτώσω κι ας ξεγελιέμαι κάθε τόσο αφρός το κύμα στα θλιμμένα κι αλήθεια εκεί, στα στερημένα ίσως ο φόβος συνωμότης ίσως το θάρρος Δον Κιχώτης και εγώ που τρέχω να προφτάσω βρες μου μια αλήθεια πριν γεράσω μα όσο γερνώ και λιγοστεύω απ’ το γκρεμό θα δραπετεύω αφού τα θέλω μου νοθεύουν έτσι τα λόγια περισσεύουν στο ξέθαμα μου βρήκα ωστόσο μια χαραμάδα χρόνου, να τρυπώσω να γίνω σπόρος στα θαμμένα ή αλλιώς φωτιά, στα γαμημένα
2.
Όταν ο αέρας ξεφυσά αγρίμια σε θωρούνε και τα ποτάμια, τα βουνά σαν καις, σε λησμονούνε όταν η θάλασσα μεθά καράβια την ποθούνε πίκρα και πόνο σε κερνά λάθη που σε γερνούνε όταν διψά η μοναξιά οι τύψεις την ακούνε φωτιά κι αλμύρα σου ζητά το χτες και τ’ αύριο γελούνε όταν σε ζώνει η σκοτιά οι φόβοι σου θα ’ρθουνε και ύπουλα, καρτερικά οι μπόρες θα σε βρούνε όταν η αγάπη σε ξεχνά τα λάθη σου σε καρτερούνε θυμός, σκοτιά και μοναξιά πάλι από δίπλα σου περνούνε
3.
Βροχή 04:18
Είσαι στη γη το αιώνιο φιλί το τραγούδι που λέει ο χειμώνας του ουρανού το πρώτο σκαλί μες την ψυχή μου πιστός θαμώνας Είσαι του ανθρώπου μικρή προσευχή του κορμιού μου κρυμμένος χιτώνας στη σιωπή γνωστή διαδοχή περασιά μιας παλιάς μου κρυψώνας Είσαι στα μάτια μου κρυφή γιορτή δυο λόγια που στα χείλη έμειναν μόνα για άλλους απλά μια νεροποντή του χωρισμού τελευταία εικόνα Αυτή που δίνει στο χώμα οσμή στο φύλλο που κυλλά σταγόνα του ήλιου η μικρή αδερφή του βοριά η όμορφη γοργόνα
4.
Χρόνος διαβάτης παιδευτής και ζηλευτή η βόλη παραδομένος καρτερώ να βγει από κει ανθοβόλι δεν θέλω πίσω τα παλιά, δεν θέλω να θυμάμαι τα μισοτέλειωτα πονώ μόνο γι’ αυτά λυπάμαι τι να σου πω γι’ αυτά, τι να σου πω για μένα αυτά είναι βίτσια του καιρού χιλιοτραγουδισμένα τι να σου πω για τα σκυλιά, που σέρνουν με μανία κάθε λογής περαστικό, του αύριο τα ηνία για καθετί που προσπερνά τα έρημα τα βλόγια όσα δεν φέρνει ο καιρός τα σέρνουνε τα λόγια σαν μια κατάρα κρυφή που γυροφέρετε ξεσπώ και έτσι θαρρώ πως βρήκα κάτι να σου πω ποιος με ξεστόμισε στη φούρια του επάνω ποιος δρόμο χάραξε και στο γκρεμό όλο φθάνω ποιος έπλυνε με ψέμα της αλήθειας το σώμα ποιος με έριξε και σέρνομαι στο χώμα
5.
amargo 04:57
Εκεί που οι θάλασσες μεθούν και σε κερνάνε άχτι ένα ποτάμι ανάλατο αυτός που χύνεται στη στάχτη ο ουρανός δίκαια χαίρεται έχει γαλάζιο χρώμα και αυτός αγκάθι έγινε που φύτρωσε στο χώμα Γνωστός καρπός που έσπειραν στης λύπης το κρανίο άλυτος κόμπος στο λαιμό ,αδιάβατο πορθμείο άλλοι λεπρό τον λένε και άλλοι μαύρο κοράκι στα κρασοπότηρα γουλιά με πίκρα και φαρμάκι Σβήνει με αμίλητο νερό τη φλόγα που τον καίει μοιάζει σαν άστρο μοναχό στον ουρανό που κλαίει μια λιμνούλα η χούφτα του που γέμισε με δάκρυ μόνο το σπαραγμό κρατά το γέλιο του στην άκρη Μέρα με ήλιο έρχεται μα αυτός μικρή μουτζούρα μια νύφη βλέπει τη χαρά που ντύθηκε στα σκούρα αυτός σαν έρθει εδώ, κανείς δεν θα τον σώσει amargo εγώ και εσύ όταν της μοίρας το σκυλί θα’ρθεί να μας δαγκώσει Όταν βροχή θα ‘ρθει και σε ποτίσει πόνο όταν το χτες σε προσπερνά και σε αφήνει μόνο όταν το σύμπαν σε κοιτά με ψέμα και με φθόνο πιές και το αγκάθι λουλούδια θα γεννά στο χρόνο * amargo είναι ο πικραμένος
6.
Τα χέρια μου ξεπλένουν με αίμα στα λόγια μου βάζουν φωτιά σαν κόμπος στο λαιμό μου το τέρμα κι οι ευχές μου λιωμένα κεριά η σκέψη μου χαμένο βλέμμα ο χρόνος θολωμένο νερό ο δρόμος σαν νυχιά μες το δέρμα κι ο θυμός μου ναυαγός στο καιρό ο κόσμος μου θυμίζει το βράδυ πουτάνα που τάζει ηδονή που αφήνει στο λαιμό μου σημάδι και πληρώνω την αυγή υπομονή ποιος έταξε κρυφά στο χρόνο στα χείλη μου σκυλιά δεμένα ποιος τάισε τους λύκους μόνο και άφησε εμένα, άσε με εμένα η σιγουριά μας συνέχεια πεισμώνει όταν χτυπά το σφυρί με μανία το αμόνι κι φόβοι που μοιάζουν στολίδι στο κόρφο μας μοιραίο σκουπίδι ποιος το δίκιο μας κλέβει, ποιος χρεώνει ακόμα κι η οργή σαν ποταμός μας ξεπλένει το σώμα ποιος την τύχη παίζει με τα ζάρια τριμμένα και κρατά το τιμόνι σε πολλά απωθημένα ποιος μας είπε τη σιωπή για μελωδικό μπουμπούκι και σιωπά δίχως τύψεις το μπουλούκι ποιο γεράκι άφησε το φίδι να φύγει ποιος περνά τη θηλιά στο λαιμό και μας πνίγει
7.
Mοιάζουν οι στίχοι μου λένε οι φίλοι ένα αντίο φιλί στα χείλη Φέρνω στη σκέψη μου χίλια τραγούδια βουνά και θύμησες, στιγμές λουλούδια γίνομαι αόρατη κουκίδα στο χάρτη βροχή απρόβλεπτη μέσα στο Μάρτη Τυφλός διαβατής μέσα στο δρόμο κουφός που ακούει τις σκέψεις του μόνο πότε το γέλιο σου, πότε το δάκρυ καράβι που πήγε στου κόσμου την άκρη Κλέβω απ’τη θάλασσα λίγο ακόμα βάφω γαλάζιο το γκρίζο χρώμα κι όταν λικνίζομαι σαν το λουλούδι γίνομαι χώμα,ουρανός,τραγούδι Έχω στα λόγια μου πίκρα κι αλμύρα που όταν γεννήθηκα μαζί μου πήρα δέσου μ’ αυτά, γίνε αηδόνι πικροί όταν έλθουν για σένα οι χρόνοι Πάρτα σαν βάλσαμο,ταριχευσέτα μες την ψυχή σου ταξιδεψέτα όλα έχουν ταίρι στον κόσμο αυτό και εγώ μονάχος, πώς να σταθώ
8.
Πώς να μιλήσω για εκείνα που ημερεύω που πασχίζω να γνωρίσω και γυρεύω όταν σκοτάδι βασιλεύει στο πλατύσκαλο μου και το μίσος πνίγει το μυαλό μου Όχι δεν είναι ο ήχος της βροχής το φωτοστέφανο του ήλιου και της μάνας μπορεί η αρχή ανάποδης στροφής το τέλος που ηχεί σαν το θρήνο μιας καμπάνας Όπως πάντα ξεσπάς με πασαλείμματα στης βουβαμάρας τα φριχτά ποδοπατήματα τώρα που ο χρόνος τραγουδά το φευγιό σου τόλμη υφαίνεις στα κρυφά στον αργαλειό σου Τώρα που κάποιοι φέγγουν σαν μικρή πυγολαμπίδα και στο κούτελο σου έβαλαν σφραγίδα απ’ του βολέματος τη γλυκιά μαστούρα και του χειμώνα τη βαριά περπατούρα Τώρα που στα βουνά προβάλλει η λιακάδα στο μυαλό σου βασιλεύει η αφηρημάδα αυτή η ριμάδα που χαμένη ζει στο τίποτα σαν κρύα βρύση ποτίζει τα καχύποπτα Τώρα που η τύχη μας γύρισε τη πλάτη κουρέλια στρώνουν να κατέβεις σκαλοπάτι κάθε σου βήμα και ένα παραπάτημα από το ξαφνικό και απότομο σταμάτημα και μες τη ζάλη, την τρελή αναμπουμπούλα σου μονομιάς ξερνάς την αναγούλα σου απ’ τους κατέχοντες ζητάς το μερτικό σου των μουλωχτών δανειστών προικιό σου Μα όταν ξυπνήσεις αργόσυρτα απ΄τη λήθη δες τι μένει απ’το κουκί και το ρεβίθι κάνε για λίγο μια στάση που να πάρει του Διογένη δες τι κρύβει το πιθάρι
9.
Εκεί οι υποσχέσεις γίνονται προσευχές σαν συντροφιά ξαπλώνουν δίπλα σου το βράδι εκεί οι αγάπες ξεδιψούν μ’ αγκαλιές μύρο σκορπάν και φως στο σκοτάδι Εκεί κρυμμένο ένα τάμα κρατώ που είναι φτιαγμένο με νερό και φωτιά εκεί τους χειμώνες περνώ φυλαχτό εκεί οι αγγέλοι φυλούν τη νυχτιά Εκεί που στέκουνε περήφανα πλατάνια που η φυλλωσιά τους με προσέχει απ’ τ’ αγιάζι εκεί τα λόγια δεν ζητούν καμιά μετάνοια εκεί τα μάτια κλείνω σαν χαράζει Μία γέννα χρυσωμένη συνέχεια χρεώνει και ο χαμός σαν Χάρος ολοένα ζυγώνει σαν Θεός καμωμένος με αίμα στα χέρια κουβαλά τα στερνά, το χιονιά, τη μιζέρια εδώ τα λόγια ξένων, με δικάζουν ακόμα στα χρόνια μου ρίχνουν, στάχτη και χώμα το μέλλον μοιάζει σκοτεινό και ευνούχο και σαν πόρνη γαμούν τον κάθε δικαιούχο στα στήθη μου βαθιά, το σκοτάδι με ζώνει και στη πλάτη οι μαστιγιές κι ας κρατώ το τιμόνι τη στερνή γουλιά ρουφήξαν απ’ τα πάθη μας το ξέχειλο ποτήρι με τα λάθη μας εδώ τη μιλιά μας, με φόβο έχουν πνίξει τον Καιάδα για δρόμο μας έχουνε δείξει κι η ελπίδα του κόσμου το ανέσπερο άστρο τρεμοσβήνει μπροστά στο απόρθητο κάστρο
10.
Βαρύ το χιόνι που σκεπάζει τον ίσκιο σου κι η σιωπή σαν παραπαίδι ξεγλιστρά με μοιρολόγια ξενυχτά στον ύπνο σου όταν ο θάνατος σε καρτερεί γελά βρέχει τα χείλη του και σβήνει τη δίψα του με φόβους που γεννά στους ανθρώπους γίνεται φίδι και σε τσιμπά η λύσσα του λούζει με χώμα δροσερό τους λογοκόπους με φλουριά δωροδοκεί το χρόνο σου σαν λάδι απλώνεται και βάζει τη φωτιά στάχτη ρίχνει αντί για ψίχουλα στο δρόμο σου τα περασμένα είναι απλά δανεικά με μαύρο χρώμα κεντά το πανωφόρι σου κάθεται ύπουλα, βυθομετρά το ριζικό είναι του δέντρου σου κοψιά, το αποσπόρι σου το μακροβούτι σου πριν δεις το Θεό *Χάλκινος ύπνος στον Όμηρο είναι ο θάνατος

about

programming,πλήκτρα,στίχοι,ερμηνεία-Rainmaker
κιθάρες ηλεκτρικές και ακουστικές-Giorgos Karamountzos
mix&mastering-Kwstas Mpokos(studio19st)
photos-Dionysia Soultanidi
artwork-Giorgos Zaxarias

credits

released February 8, 2013

license

all rights reserved

tags

about

Last sketch project Greece

The end defining the new beginning...

contact / help

Contact Last sketch project

Streaming and
Download help

Report this album or account

If you like Last sketch project, you may also like: